Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
powonienie — n I, blm «zmysł węchu» Czułe, wrażliwe powonienie. Coś (np. zapach, woń, odór) uderza, razi czyjeś powonienie … Słownik języka polskiego
łechtać — ndk IX, łechtaćchczę (łechtaćchcę), łechtaćchczesz (łechtaćchcesz), łechcz, łechtaćał, łechtaćany a. I, łechtaćam, łechtaćasz, łechtaćają, łechtaćaj «dotykać szczególnie wrażliwych, unerwionych miejsc na ciele, wywołując przyjemne podrażnienie,… … Słownik języka polskiego
niuch — m III, D. a; lm M. y 1. «szczypta (tabaki), taka ilość tabaki, jaką się bierze na jeden raz do zażycia» Niuch tabaki. 2. B.=D. a. M. pot. żart. «nos, powonienie» zwykle w przen. «wyczucie, orientacja» Zrobić coś na niuch. Mieć dobrego niucha,… … Słownik języka polskiego
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
węch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} zdolność odczuwania zapachów przez ludzi i zwierzęta; zmysł powonienia, powonienie {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}psi węch {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
